Budallai, delja dhe fundi i botës
A free resource from
KidsOut - the fun and happiness charity
This story is available in:
This story is available in:
*
Hoxhë Nastradini është emri i budallait të mençur në shumë përralla turke, dhe në përralla përtej Turqisë në Lindjen e Mesme e në Afrikën e Veriut, e deri në Ballkan, në Rusi e madje deri në Indi dhe Kinë...
Hoxhë Nastradini kishte një qengj që tashmë ishte rritur, dhe i vijnë komshinjtë.
“Hoxhë Nastradin, delja jote qenka majmur. Eja shkojmë dhe e therim aty afër lumit. Dielli është i ngrohtë, eja bëjmë qejf e festojmë!”
“Jo, nuk e bëj këtë” tha Nastradini.
“Nastradin, nuk e ke dëgjuar? Nesër është fundi i botës!”
“Do t’i vijë fundi botës...? Epo shumë mirë”.
Kështu, ata morën delen dhe e çuan në breg të lumit, dhe atje nën rrezet e ngrohta të diellit, Nastradini e bëri gati dhe e theri delen. Pastaj i rropi lëkurën.
Nën rrezet e ngrohta të diellit, shokët e Nastradinit hoqën rrobat dhe u hodhën në lumë, duke notuar e duke u freskuar në ujë.

Nastradini bëri një hell, bëri një zjarr dhe filloi të pjekë mishin.
Shokët e tij, komshinjtë, u lanë në ujë, duke u kënaqur ndërsa Nastradini lodhej e lodhej duke punuar.
Pas një kohe të gjatë, era e mirë e mishit të pjekur u ngacmoi hundët. Kështu, dolën nga lumi.
“Nastradin, sa erë e mirë vjen, por... Nastradin, ku i kemi rrobat?”
”Rrobat? I dogja për të bërë zjarrin”.
“Na dogje rrobat për të pjekur delen?”
“Po”, tha Nastradini. “Pse e vrisni mendjen? Nesër vjen fundi i botës. Hani tani”.
Enjoyed this story?